بررسی عوامل موثر در طراحی سیستم پشتیبان تصمیم گیری برای انتخاب روش سفر ترکیبی در کلان شهرها

در اغلب موارد انتخاب روش حمل ونقل و سفر در شهرها با روش نسبتاً گنگ و غیر منطقی انجام می شود. بانک های اطلاعاتی حمل ونقل شهری اطلاعات قابل توجهی به صورت بهنگام و غیر بهنگام ذخیره کرده اند که اغلب علیرغم نیاز در اختیار شهروندان قرار نمی گیرد. در سفرهای معمول شهری ممکن است افراد از یک یا چند خط اتوبوس آگاهی داشته باشند، ولی به ندرت می توان امید داشت که در شبکه حمل ونقل همگانی و به صورت تغییر وسیله، قادر به پیدا نمودن مسیر بهینه خود باشند. در این تحقیق مسئله یافتن کوتاهترین مسیر پویا مبدأ- مقصد در شبکه حمل ونقل ترکیبی شهری با توجه به معیارهای زمان سفر، تعداد تغییر روشها، هزینه سفر، راحتی و شلوغی مورد مطالعه قرار گرفته است. در شبکه سیستم حمل ونقل ترکیبی شهری (اتوبوس، مینی بوس، تاکسی، مترو، خودرو شخثصی و پیاده روی)، رویکردی مبتنی بر مسئله کوتاهترین مسیر کلاسیک ارائه شده است. قابل قبول بودن مسیر بهینه ترکیبی، از سه جنبه توالی قابل قبول از روشها، تعداد قابل قبول تغییر روش و محدوده طرح ترافیک بررسی گردیده است. برای محاسبه زمان های سفر و محاسبه تأخیرها در شبکه، ترکیبی از مدل پایگاه داده اطلاعات گذشته و اطلاعات بهنگام وضعیت ترافیکی شبکه استفاده شده است. در مطالعه خاص شهر تهران، با بررسی وضعیت موجود و زیرساخت های قابل استفاده فعلی، الگوی استقرار سامانه همراه با اجزای مختلف و ارتباطات محیطی آن ارائه شده است. در نهایت پیشنهاداتی برای عملیاتی کردن ایده در شهر تهران ارائه گردیده است.